Het einde van een jaar is terugblikken en even lekker rust pakken met verstand op nul. Muziek en lijstjes zijn dan ook zo'n ideale manier om dit te combineren. Het zijn herinneringen aan dit jaar en tevens ook een trip to memory lane. De aankomende Top 2000 is zo'n moment waar iedereen weer een beetje bij elkaar komt. Mijn motivatie om een lijst in te zenden is vooral liedjes onder de aandacht te brengen die voor de eeuwigheid herinnerd mogen worden. Je zal er bij mij weinig van de traditionele klassiekers in vinden. En met alle respect als je kijkt naar de lijst mag best wel een modernere afspiegeling worden. Het maken van goede muziek is echt niet gestopt in de vorige eeuw. Nog altijd worden er mooie nieuwe dingen gemaakt. Vooral nummers van artiesten die ik de afgelopen 2 jaar live heb gezien of juist weer meer ben gaan luisteren of herwaarderen.
De 35 nummers van dit jaar en waarom deze:
1 Porcupine Tree - Arriving Somewhere But Not Here (2005) De eigentijdse Pink Floyd zonder notering in Top 2000? Dat kan niet. zeker niet met dit nummer dat al breed omarmd wordt door vele kenners. Na 2 ijzersterke optredens in 2022 (ZiggoDome) en 2023 (Bospop) is de herwaardering voor een van de modernste (prog)rock bands een verademing in het verschraalde festival headliner circus. Nu nog Top 2000 halen...
2 Marillion - The New Kings (2017)
Mijn favoriete band allertijden, drie maal gezien in dertien maanden tijd. The New Kings is een prachtig vierluik en een aanklacht tegen moderne hebzucht. Een klassiek Marillion rocknummer dat is gevoelig opgebouwd met in het midden een deels symfonische wals en in het laatste stuk een apocalyptische finale.
3 Foals - Mountain At My Gates (2015)
De band die alles in zich heeft om een festival headliner te zijn op de grootste festivals, en het iedere keer net niet red (gebrek aan lef van organisatoren?). Niettemin een zekerheidje om live te beleven. Alhoewel het dit jaar een herinnering is aan het voor het eerst mislopen van tickets voor Lowlands.
4 Depeche Mode - Never Let Me Down Again (1987)
Na het overlijden van bandlid Andy Fletcher, kwam het overgebleven duo Dave Gahan en Martin Gore dit jaar glorieus terug met een sterk en relevant album. De primeur van de Europese tour in Amsterdam dit jaar was een van de hoogtepunten van 2023. Het massaal meegewoven Never Let Me Down Again zat ook in de apotheose van de show dit jaar.
5 Talk Talk - Living In Another World (1986)
Een van de meest onderschatte jaren 80 bands die ik helaas nooit live heb mogen beleven, mede doordat zanger/schrijver Mark Hollis koos voor een leven zonder alle tourverplichtingen. Deze briljante en eigenzinnige musicus is helaas te vroeg overleden in 2017. Wel blijven de twee klassieke albums It's My Life en The Colour Of Spring als rijke erfenis achter. Daarvan is het juweeltje Living In Another World in mijn ogen hun meest perfecte nummer van een eigenzinnige sound. Het zou een mooie waardering zijn om de bijna 7-minuten album-versie te mogen horen.
6 Toploader - Achilles Heel (1999)
Een band die het niet zal redden als legendarische legende, en hooguit gewaardeerd door het vrolijke Dancing In The Moonlight. Echter dit ondergewaardeerde pareltje verdiend de eeuwigheid. Een intens nummer met prachtige tekst over de kwetsbaarheid van verliefd zijn en hoe het is om in die roes te komen en de wereld om je heen even te vergeten.
7 Pearl Jam - Rearviewmirror (1993)
Dat dit nummer als albumtrack in de Top 2000 is beland heeft alles te maken met de kracht van de live uitvoeringen hiervan. Een meeslepend gezongen nummer met spannende opbouw en drie gierende gitaren op het hoogtepunt van de finale. Hoewel Pearl Jam ruim vertegenwoordigd is, mag deze zeker nog wel hoger in de lijst komen om lekker weg te beuken.
8 Tool - Schism (2001)
Het is best begrijpelijk dat deze mystieke en duistere band voor een breed publiek niet toegankelijk is. Weido visuals en onnavolgbare tempowisselingen in songs. Wellicht te artistiek om Top 2000 waardig te zijn. Aan de andere kant zijn er best wat vreemde rockplaten door de geschiedenis heen bij toeval een hit of evergreen geworden. Aan de kritische massa van ware liefhebbers zal het niet liggen gezien de uitverkochte concerten. Maar welk nummer is het meest 'radiovriendelijk', Schism?
9 Queens Of The Stone Age - Go With The Flow (2002)
Josh Hommes en zijn mannen maakte dit jaar een uitstekende terugkeer mee na vijf jaar afwezigheid. Het was de live sensatie van 2023 op de grote festivals en ook nog eens opgevolgd door een succesvolle najaarstour. Beter kan het jaar niet geduid worden als het verdere doorbraakjaar van QOTSA bij het bredere publiek. Dat verdiend ook een hogere notering van Go With The Flow opstomend bij eerste 1000.
10 King Gizzard & The Wizard Lizard - Iron Lung (2022)
Het 'Australische broertje' van Tame Impala. Misschien wel een van de meest sensationele bands van de afgelopen tien jaar. Alleen muzikaal lastig te duiden, want als er een band is die ongrijpbaar is, dan zijn zij dat wel. Meer dan 20 albums in amper 10 jaar tijd, en elke keer in een ander genre. Ga je drie keer op rij naar een concert dan zal de setlist elke avond totaal anders zijn. Iron Lung is het meest avontuurlijke nummer dat mij dit jaar in 013 volledig wist te betoveren. Het nummer groeit van een 2-minuten fusion-jazz intro naar een avontuurlijk en exploderend Black Sabbath/Deep Purple middenstuk. Nog nooit gehoord? Ga er echt voor zitten!
11 Radiohead - Paranoid Android (1997)
Paranoid Android is het 'Bohemian Rhapsody'-achtige drieluik van Radiohead en komt van een van de allerbeste rockalbums allertijden OK Computer. Behalve het briljant opgebouwde nummer, is de bijbehorende animatie clip al de moeite. Alleen daarom al mag dit het nummer van Radiohead zijn dat bij de eerste honderd van de eindlijst thuis hoort vanwege historische waarde in popmuziek.
12 Muse - Citizen Erased (2001)
Deze dag 24 jaar geleden was mijn eerste ontmoeting met de band Muse als voorprogramma van de band Live. Dat enkele jaren daarna de rollen omgedraaid zouden zijn is meer dan duidelijk geworden met stadion-concerten die kunnen meten met grootheden als U2, Coldplay en Rammstein. Het beste album Origin Of Symmetry stamt al uit 2001 waarvan Citizen Erased het opus magnum is die alle elementen bevat van bombastische rockklassiekers als Stairway To Heaven of November Rain. Van gierend gitaargeluid tot gevoelig pianowerk blijft het nummer boeien.
13 Temple Of The Dog - Hunger Strike (1991)
Waar Pearl Jam al ruimschoots aanwezig is en Eddie Vedder solo ook terug te vinden is in de lijst, is er nog een derde Vedder bijdrage met Temple Of The Dog.
Als gelegenheidsband demonstreert het meest de opkomst van het grunge tijdperk voordat Pearl Jam en Soundgarden individueel doorbraken. Hunger Strike is een indrukwekkend duet van Eddie Vedder met Chris Cornell. Kan nog altijd hoger in de lijst.
14 Sigur Ros - Untitled #8 (2002)
De IJslandse band Sigur Ros zou niet misstaan in een Top 2000 om kwalitatieve redenen. Radiovriendelijk is het alleen niet bepaald. Een magistraal optreden in De Barn tijdens Rock Werchter dit jaar met deze als finale blijft persoonlijk nog vers in het geheugen. Het is wel een 'hate it or love it' song waar je niet meteen aan kan wennen vanwege de traagheid en vreemde zang. Deze titelloze song is eigenlijk alleen maar live te ervaren, en komt dan intens binnen.
15 Genesis - Home By The Sea (1983)
In mijn jeugd was mijn muzikale voorkeur vooral geïnspireerd op de vroege jaren 80 progrock van Genesis en Marillion. Waar Mama en In The Air Tonight voor respectievelijk Genesis/Phil Collins hun status als popartiesten versterkten, was Home By The Sea vooral de ondergewaardeerde parel. Gelukkig ook breed gewaardeerd in de lijst, maar mag nog wel naar de hogere regionen.
16 Queensrÿche - Suite Sister Mary (1988)
In de tweede helft van de jaren 80 begon mijn muzieksmaak van gemengd progrock en Top 40 muziek te verschuiven naar het zwaardere werk. Via het radioprogramma Vara's Vuurwerk van Henk Westbroek ontdekte ik bands als Iron Maiden, Slayer, Metallica, maar ook deze Queensrÿche. Ze hadden weliswaar een klein hitje met Silent Lucidity, die gelukkig in Top 2000 staat, maar daarvoor kwam nog een legendarischer album. Operation Mindcrime kan zich als conceptalbum meten aan Pink Floyd's The Wall. Van dit album is de 10-minuten durende mini-opera Suite Sister Mary het absolute hoogtepunt.
17 Porcupine Tree - Trains (2002)
Er is een lobby gaande om Porcupine Tree voor het eerst in de Top 2000 te krijgen. Dit lijkt het meest kansrijk voor Arriving Somewhere But Not Here. Deze live setcloser Trains is daarentegen ook nog een goede kandidaat mocht die eerste missie slagen. Een lekker in gehoor liggend nummer met semi-akoestische opening en mooie opbouw naar melodieus gitaarwerk.
18 Lifehouse - Sick Cycle Carousel (2000)
Om in mijn stemlijst niet alleen maar lange en serieuze nummers te hebben ook een paar fijne rocksongs. Niet per sé een hit en ook niet echt een band die hun toenmalige hype heeft overleefd. Toch is Sick Cycle Carousel een ondergewaardeerde typische Amerikaanse rocksong uit het postgrunge tijdperk.
19 Tonic - If You Could Only See (1996)
Deze band, groot in USA, kreeg geen voet aan de grond in Nederland. Misschien net te vroeg, waar het een gelijkwaardige band als Live met eenzelfde sound wel lukte. Door de inspanning van 3FM kreeg dit nummer in elk geval nog een beetje airplay in de jaren 90 en wordt soms nog gedraaid op NPO2. Verrassend genoeg staat dit nummer dan ook nog op de voorkeurslijst van Top 2000 kandidaat nummers. Mocht het ooit de Top 2000 halen zou ik niet verbaasd zijn dat veel luisteraars prettig verrast zijn om als onbekend nummer te omarmen.
20 Marillion - Ocean Cloud (2004)
De reden om dit jaar voor dit Marillion nummer te kiezen is heel simpel. Zelden live gespeeld door ruim 16 minuten lengte, en tot mijn verrassing mochten wij dit jaar in Utrecht dit nummer eenmalig in de setlist aantreffen. Een mooi nummer over een zeiler die van een kabbelende zee in zware stormen terecht komt.
21 Pink Floyd - Comfortably Numb (1979)
Mijn allereerste concert in mijn leven was Pink Floyd. Aan de bijbehorende magistrale Delicate Sound Of Thunder tour koester ik aangename herinneringen. Het speerpunt van de toegiften was de live versie van het dromerige Comfortably Numb met een van de mooiste gitaarsolo's allertijden.
22 Supertramp - Fool's Overture (1977)
Als kind is mijn muzikale smaak mede gevormd door mijn broer's platencollectie. In mijn lagere schooltijd was daardoor mijn muzikale referentiekader Kiss, Pink Floyd, The Police, Fischer Z, Styx, Alan Parsons Project en Supertramp. Het live album Paris van Supertramp stond vaak op, en toen in mijn tienerjaren muziekzender Veronica de concertagenda aankondigde stond steevast het deuntje van Fool's Overture in mijn geheugen geprent.
23 Riverside - Left Out (2009)
Alhoewel ik de band al wel eens had beluisterd, stond mijn aandacht voor neo-progrock al jaren op een zeer laag pitje. In de Corona jaren met spaarzame en veelal kleinere concertjes, kreeg ik meer tijd om het genre te herontdekken. Op Bospop was ik onder de indruk van deze onderhoudende en vrolijke/relaxte band (hoogst zeldzame combi voor een overwegend serieus muziekgenre). Een reden om meteen een ticket te kopen voor het concert in oktober en nog verder onder de indruk te raken van deze Poolse band. Left Out is een random keuze, hadden wel meer goede nummers kunnen zijn.
24 Iron Maiden - Empire Of The Clouds (2015)
Eind jaren 80 behaalde Iron Maiden in Nederland zelfs de hitlijsten waarvan ook enkele klassiekers in deze lijst. De rauwe heavy metal sound van de vroege periode is de laatste jaren verrijkt met een meer melodieuze sound. Gedurende de laatste tien jaar prijken op hun albums dan veelal lange tracks, waarvan deze Empire Of The Clouds een opvallende klassieke parel is, vooral ook door dominante aanwezigheid van piano- en strijkerwerk. Als Echoes al speeltijd kan krijgen, waarom deze niet?
25 Marillion - This Strange Engine (1997)
Nu we toch in de lange nummers zitten, dan kan deze er ook nog wel bij. Waar Grendel in het Fish-tijdperk het episch lange nummer was, heeft Marillion in de Hogarth-era met This Strange Engine een meesterwerk neergezet. Alle talenten van de individuele bandleden komen tot hun recht, maar het meesterlijke gitaarwerk van Steve Rothery met het kenmerkende toetsenwerk van Mark Kelly komen hier meermaals gebalanceerd bovendrijven. Een muzikaal avontuur van bijna 18 minuten om van te smullen.
26 SOHN - Tremors (2014)
Veel van mijn muzieksmaak is aanvankelijk rock-georiënteerd. Door festivals heb ik daarentegen ook veel mooie electronische muziek ontdekt. SOHN is zo'n artiest die wellicht doet herinneren aan het gevoelige synthesizerwerk van bv Howard Jones in de jaren 80. SOHN live met metropole orkest tijdens Amsterdam Dance Event enkele jaren geleden was een waanzinnig mooie beleving. De uitvoering van Tremors waarin electronische muziek zo mooi verweven is met klassiek is Top 2000 waardig, toch?
27 Depeche Mode - Everything Counts (1983)
Depeche Mode werd begin jaren 80 nog gezien als de zoveelste nietszeggende synthpop band. Met People Are People, Just Can't Get Enough, Personal Jesus en Enjoy The Silence werd het tij gekeerd, ook bij de critici. Everything Counts kwam nog uit de verguisde periode, maar heeft als sound de tand des tijds sterk doorstaan. En de boodschap over 'graaiende handen' heeft 40 jaar later alleen maar meer aan relevantie gewonnen.
28 Thom Yorke - Suspirium (2018)
Een solo nummer van Radiohead zanger Thom Yorke, geschreven voor de soundtrack van de remake van de horrorfilm Suspiria. Weinig bekend, echter niet minder mooi als sommige gevoelige Radiohead nummers zoals Street Spirit, Exit Music of The Pyramid Song. Een dromerige wals-achtige piano-ballad die blijft doorkabbelen in je hoofd.
29 Lamb - Gorecki (1996)
In het laatste gedeelte van mijn stemlijst aandacht voor triphop en vrouwen in de muziekgeschiedenis. Lamb is een unieke mengeling van stijlen van electro-producer Andy Barlow en de folk georienteerde zangeres Lou Rhodes. Gorecki heeft in de jaren 90 binnen het alternatieve circuit op veel waardering kunnen rekenen. Dit opzwepende semi-romantische dance nummer is later nog geëerd in de film Moulin Rouge.
30 Eefje De Visser - Ongeveer (2013)
Het is het enige Nederlands(talig)e nummer in mijn lijst. Eefje De Visser heeft met haar album Bitterzoet een visitekaartje afgegeven en is veel te zien geweest op de Nederlandse podia. Stylistische intense Nederlandstalige droommuziek tussen singer songwriter en dance in. Daar heb ik met terugwerkende kracht ook oudere nummers van haar leren kennen, waarvan dit kleine liedje Ongeveer groots is in zijn eenvoud en meeslependheid.
31 Portishead - Glory Box (1994)
Een nummer uit het triphop genre van het meesterwerk Dummy van Portishead. Jazzy met een beat en voor die tijd moderne elementen als scratchende platen er doorheen. Glory Box werd een klein hitje en heeft zich al enkele jaren ook in de Top 2000 genesteld. Voor mij mag dit nog wel jaren zo blijven.
32 Hooverphonic - Mad About You (2000)
Een pareltje van onze zuiderburen. Het werd nooit een hit en heeft dacht ik toch een enkele keer de Top 2000 gehaald. Toch is dit nummer veel gedraaid en via een tv reclame nog herhaaldelijk voorbij gekomen, een echt 'o ja' nummer met een tijdloze sound. En wie Zoutelande van Blof kent, maakt in dit nummer opnieuw kennis met het mooie stemgeluid van zangeres Geike Arnaert. Mad About You zie ik wel terugkeren als er eenmalig 500 nummers meer te horen zijn in de aankomende editie.
33 Tori Amos - Winter (1992)
Winter is typisch een song die ondanks dat het nooit een hit is geweest, wel kenmerkend is van waar de lijst voor staat. Mooie liedjes hoeven geen hitnotering te hebben gehad om toch door te dringen als klassieker. Voor mij is Tori Amos naast Kate Bush een van de allerbeste zangeressen uit muziekhistorie met knap geschreven eigen nummers. Winter komt van het fantastische album Little Earthquakes. Een plek bij de eerste 200 platen mag deze magistrale piano-ballad nog wel krijgen als het aan mij ligt.
34 Kate Bush - Breathing (1980)
Running Up That Hill, Wuthering Heights, Don't Give Up, Babooshka en Man With The Child In His Eyes staan er al jaren in. Meer dan terecht natuurlijk want Kate Bush heeft een imposant oeuvre gemaakt in een toch niet al te toegankelijk genre van klassieke en experimentele muziek. De expressieve stijl die ook terug te vinden is in intrigerende videoclips komt ook tot recht in dit betoverende nummer Breathing.
35 Massive Attack - Unfinished Sympathy (1991)
Uit het niets kwam deze band in een nog onbekende muziekstijl (later triphop) in de hitlijsten terecht. Binnen no time kwam het hypnotiserende en soulvolle gezongen Unfinished Sympathy zomaar op 1 terecht. Meer dan terecht voor altijd een klassieker in de muziekhistorie door haar vernieuwende stijl.
Mijn 2023 lijst als Spotify link: https://open.spotify.com/playlist/4RWJ5Ps2aOlz3AG1Pq44pS?si=8b1d45c1e4b84729&fbclid=IwAR0zVLowdDxS2geWalat_d-ir8F0L_18TGpnYx7xqdxTYov0fIVueNG-c2I&nd=1&dlsi=8de7d1149b0b4273
Comments