Vandaag een bezoek aan een uitverkocht Goffert-park voor de Duitse band Rammstein. Als concertgenoot neem ik een buitenlandse collega mee die zijn allereerste concert ooit gaat beleven. Ik herinner me dat mijn eerste concertervaring ook hier begon in 1989 met de (voor die tijd) grootste technische/visuele show ooit, Pink Floyd. Hoe mooi dat dit dan gelijk de hoogste standaard is voor een concertbeleving, want de shows van Rammstein zijn immens. En al heb ik al het enige meegemaakt, ook ik kijk mijn ogen uit naar het waanzinnige podium dat lijkt op een complete fabriek met verdere torens in het midden van het veld. Het podium heeft ook enigzins weg van een megalomaan Duits podium in de jaren 30 tijdens de opkomst van Hitler. Rammstein schuwt het schuren aan het foute Duitse verleden niet (zoals in nummers Links 2-3-4 en Deutschland (uber alles)). Zo ook de cynische flirtpartijen met seksueel geweld en geaardheid. Wie niet beter weet dat dit alles bedoeld is met een sarcastisch sausje (juist tegen al deze misstanden), zal deze provocerende manier ook verkeerd beoordelen. De band is echter kritisch en keert zich tegen dit alles en wil mensen wakker maken.
Dan de show. In het voorprogramma staat een Franse klassieke band, Duo Abelard, die met pianoliedjes Rammstein covers/ballads brengt. Het zorgt voor een spanningsopbouw naar de bombastische show van de band zelf toe. De strak geprogrammeerde set begint nog in het licht met nummers als "Links-2-3-4" en "Mein Herz brennt". De eerste effecten volgen met een grote kinderwagen die op het podium komt bij "Puppe" en die vol in lichterlaaie wordt gezet. De bandleden zijn zelf ervaren met de pyro-technieken die worden toegepast en weten ook precies de timing waar en wanneer tussen het vuur te bewegen.
Als de schemering verder inzet veranderen de grauwe torens in vuurspugende monsters die veelvuldig zwarte rookwolken achterlaten. Set 1 eindigt rond 22.00u met klassiekers "Mein teil", "Du hast" en "Sonne" waar bij het laatste nummer zowat alles in vuur en vlam staat.
Na een pauze speelt de band in het midden van het publiek een klassieke uitvoering (samen met Duo Abelard) van "Engel", om met rubberen boten over het publiek naar het hoofdpodium terug te keren. En hoe donkerder het wordt hoe kleurrijker het visuele plaatje er uit komt te zien.
Het bombasme in de muziek keert terug met "Auslander", "Du riechst so gut" en "Pussy". Dan volgt een nieuwe pauze voor de laatste toegiftreeks wordt ingezet. Alle registers worden weer opengetrokken bij "Rammstein", "Ich will" (inclusief vuurwerk) en slotsong "Adieu". Ruim twee uur entertainment en industriele electro-metal verder verlaten we vol adrenaline en verwondering het terrein. Rammstein kan dus nog altijd grootster dan grootst.
Comments