Donderdagavond is een weerzien van vrienden en oude bekenden op Boerderijcamping De Limburgerhof. Het lijkt alsof drie jaar geleden voorbij is gevlogen en voelt als vanouds met elkaar, een warm weerzien. En dat warme is ook het centrale thema van het weekend.
Dag 1
De vrijdag is de toon al gezet, het wordt 30 graden en dus smeren en genoeg vocht is een must. Logistiek is het allemaal prima geregeld bij Pinkpop. Snel een bandje en veiligheidscheck, dus zijn we verrassend snel binnen en zijn precies op tijd voor het eerste optreden op de mainstage. My Baby zit al lange tijd in de lift na veel airplay op tv. De band laat zien dat de ritmische bezwerende guitar rock ook zeer dansbaar is.
Het terrein bij Pinkpop heeft een paar logistieke wijzigingen ondergaan. Zo is de belangrijke tweede stage, de IBA Parkstage omgedraaid waardoor de ligging recht tegenover de main stage ligt. Je kunt dus eenvoudig in het midden zitten of omdraaien voor het volgende optreden. Daar staat nu Floor Jansen met eigen band voordat ze later nog een keer gaat spelen met Nightwish. Bij enkele nummers doet Henk Poort mee en is de setlist ruim gevuld met enkele 'Beste Zangers' nummers als 'Euphoria' en als afsluiter 'Phantom of the Opera'. Dat allemaal met een pittig rocksausje.
Direct daarna is het eenvoudig omdraaien en gaat Danny Vera met big band optreden. De hardwerkende en sympathieke Zeeuw is sinds zijn hit letterlijk in een 'Rollercoaster' beland. Hij laat ook zien dat hij meer is dan een one hit wonder. De big band voegt iets toe aan de dynamiek van zijn optreden. Het is een swingend optreden met hier en daar wat melancholieke ballads. En met opnieuw de omdraai truc verplaatsen we naar IBA Parkstage voor Idles. De Brits-Ierse punkrock band heeft het gas er goed op en voert de temperatuur lokaal nog enkele graden op. De warmte weerhoudt een uitbundige meute vooraan er niet van om een paar beukende moshpits te houden.
Dan is het opnieuw tijd voor Floor Jansen maar nu op de mainstage als frontvrouw van de Finse gothmetal band Nightwish. Het gaat dan ook een tikkeltje harder en bombastischer dan haar eerdere optreden. Het is voor de rockliefhebbers vandaag smullen. Zeker als daarna Greta Van Fleet de fakkel overneemt en een onvervalste retrosound a la Led Zeppelin neer zet. Hiervoor vinden we een plek in het voorste vak en kunnen een uur lang genieten van een van de betere live bands van de afgelopen jaren.
Tussen alle rockgeweld is er ook ruimte voor iets luchtigers. Twenty One Pilots is de uitstekende act om de main stage op te warmen richting de finale. Pop, rock, hiphop, dance en bovenal een handjevol meezingers waaronder 'Stressed out', 'Ride', 'Heathens', 'Car radio' en 'Heavydirtysoul'. De 2 mans act heeft een band op de achtergrond, maar draait vooral om de capriolen van zanger en drummer die regelmatig in publiek te vinden zijn. Waar het op Lowlands in een donkere tent beter uitpakte, komt de schemering nu net te laat voor meer effect. Niettemin lekker optreden.
De dag van vandaag draait voor ons om de optredens op het grote veld met de gespiegelde stages. Stage 4 en Tent Stage worden niet gehaald. Om een goede plek voor Metallica te houden nog een keer omdraaien voor IBA Park Stage waar Nothing But Thieves gaat spelen. Het gaat door de iets grotere afstand ten koste van het betere geluid. De band met mainstream rock en een goede live reputatie ondertussen een flinke fanschare om zich heen verzameld. Met rocksongs als 'Tripswitch' en 'Amsterdam' of ballads als 'If I get high' en 'Sorry' is de set breed gevarieerd. Na afsluiter 'Impossible' kunnen we ons gaan richten op het te verwachten vuurwerk op de mainstage.
Het legendarische jaar 2014 met de helse onweersstorm staat nog in ons geheugen geprent. Nadat iedereen veilig was en alle apparatuur weer speelklaar wist Metallica een zinderende show neer te zetten. Dat schept verwachtingen en die worden vandaag niet tekort gedaan. Met een soort 3D video wall lijkt het af en toe alsof je in Las Vegas of Time Square bent. James Hetfield ziet er ongelooflijk fit uit en lijkt maar niet ouder te worden. Als een volwaardig frontman verbindt hij band en publiek. 2/3e van de setlist bestaat uit jaren 80 klassiekers als 'Whiplash', 'For whom the bell tolls' en 'Seek & destroy', afgewisseld met 'Enter sandman', 'Sad but true' en 'Wherever I may roam' van het populaire Black album. Geen mierzoete 'Nothing else matters' maar semi-ballad 'Welcome home (sanitarium)' zorgt voor een kippenvel moment. De finale is dan met bijna twee uur spelen letterlijk knallend vuurwerk met 'Metal militia', 'One' en tot slot 'Master of puppets'. Metallica is op geen fout te betrappen geweest zo strak, meesterlijk einde van dag 1.
Dag 2
We ontkomen vandaag niet aan de heetste dag ooit op Pinkpop. Met 35+ graden wordt het hitteprotocol te voorschijn gehaald waarbij zelfs eigen meegebrachte flesjes drank zijn toegestaan. Het terrein is voorzien van voldoende extra watertappunten die vrij toegankelijk zijn. Als opener checken we voor het eerst Stage 4 waar de Belgen van Ramkot de dag starten waar het daarvoor geeindigd is, dus met stevige rock.
We verplaatsen ons vervolgens naar de Tent Stage zodat we nu ook alle podia gezien hebben. Er is aan de rand van de tent nog voldoende ruimte wat als belangrijkste bijkomend voordeel schaduw betekent. Het betekent ook dat de geplande sneak preview veranderd in het bijwonen van het volledige optreden van Frank Carter & The Rattlesnakes. Frontman Carter zou als hij geen begenadigd frontman van een punkband was geworden net zo goed een ontspoorde Britse hooligan kunnen zijn geworden. De rauwheid met onvervalste attitude pakt goed uit en levert een onderhoudende show op met de nodige zelfspot.
We verlaten de 'koelste' plek om plaats te nemen op de bakoven van het veld om na zoveel jaren een fijnproevers band aan het werk te zien. Waar hij drie jaar geleden als frontman van Fleetwood mac stond, keert Neil Finn terug met zijn eigen band. De lichte popliedjes van Crowded House passen uitstekend bij het zomerse weer en zorgen voor wat verlichting door een feest der herkenning. Nummers als 'Don't dream it's over', 'Four seasons in one day', 'Weather with you' en 'Better be home soon' kunnen meegezongen worden. Met een acoustische versie van 'Message to my girl' en andere Split Enz cover 'I got you' is ongeveer het complete oeuvre van Neil Finn's bijdrage aan de popmuziek voorbij gekomen.
Vanaf dan gaat de spaarstand op aan en is het een paar uur rustig aan doen vanwege de hitte. Al liggend zien we de heren van Chef' Special en een verrassend aantal actieve liefhebbers zich het zweet uit de naad werken. Met fris en water bij de hand horen we het op een afstandje aan.
De plek waar we tijdelijk zijn neergestort biedt uitstekend zicht op de main stage waar de IJslandse band Kaleo gaat spelen. Her en der wordt iedereen weer actiever vanwege de fijne soulvolle blues en folk. Kaleo mag dan geen hits rijk zijn, het indringende 'Way down we go' heeft inmiddels al enkele jaren een plek in de Top 2000 bemachtigd. Dit nummer weet ook live te imponeren dankzij de karakteristieke zang. Een fijn uur muziek van een band die de komende jaren nog wel in het live circuit in beeld zal blijven.
Dan is het weer even tijd om in halve spaarstand te blijven als op de IPA Parkstage aan de andere zijde Deftones het tempo opvoeren. Deze metal ronde slaan we even over maar de drankjes inmiddels niet meer als de klok richting 19u tikt. Hoewel de zon tergend langzaam onder gaat komen de eerste stralen manenschijn oftewel Maneskin in beeld. Het is een unicum dat een songfestivalwinnaar op de Mainstage van Pinkpop verschijnt. Toch heeft de relatief jonge Italiaanse band hun winst van 2020 weten om te zetten in een geloofwaardig optreden alsof ze al tien jaar niets anders doen op een mainstage van een rockfestival. Ze knallen er gelijk in met hit 'Zitti e buoni' en weten die energie vervolgens het gehele optreden vast te houden. Het is een verrassende eerste kennismaking die wellicht een vervolg krijgt op toekomstige festivals.
Met de invallende avond, de dalende temperatuur en het temperament van Maneskin terug in het bloed is er weer energie om te verplaatsen naar de andere podia waar het Engelse rock duo Royal Blood gaat spelen. Dat de band met slechts drum en een 'distortion' guitar/bass zoveel geluid maakt is bekend. Inmiddels is de band ook goed doorgedrongen in het live circuit waardoor ze een eervolle plek als voorprogramma voor de headliner van vandaag.
Die headliner voor vandaag is niemand minder dan Pearl Jam. Het is het resultaat van een perfect huwelijk tussen band en Pinkpop die 30 jaar na dato van hun legendarische debuut nog even solide is. Eddie Vedder is in een openhartige bui en deelt veel anekdotes over zijn verblijf in het land waar de band doorbrak in Europa. Zo vertelt hij het verhaal van de gevaarlijk duik in publiek vanaf de zwaaiende camera-kraan en is er een ontmoeting met dienstdoende cameraman Rob van toen. Er komen veel klassiekers voorbij zoals 'Even flow', 'Daughter' en 'Jeremy'. Opvallend is dat ballads 'Black' en 'Just breathe' achterwege zijn gebleven, daar staat tegenover het prachtige 'Better man' en het op ukelele gespeelde 'Sleeping by myself'. Bij dit laatste nummer vertelt een ontroerde Vedder over zijn overleden Amsterdamse vriend en kan het niet laten om Aan het einde van de set wordt 'Porch' gespeeld om vervolgens in de toegiftenreeks te starten met een gewaagde cover van 'Comfortably numb', gevolgd door nog een cover 'Street fighting man' en uiteraard eigen klassieker 'Alive'. En alive zijn we gelukkig nog na de uitputtende hitte.
Dag 3
Dankzij een nachtelijke noorderwind is een grote gedeelte van de hitte verdreven. Het wordt weer technisch een aangename mooie zomerse dag met briesje. De fitheid is verrassend goed na de beproeving van de tweede dag. Halen met de pendelbus net niet het eerste optreden van Navarone. Het Brand bierlokaal wordt de eerste start met op de achtergrond de start van het optreden van Maan op de mainstage. Het is vaderdag dus is er ook tijd voor een emo-momentje als zij het publiek inloopt en naar haar ouders wandelt, ondertussen bewonderd door veel jonge kinderen en (vooral) hun vaders. Aan de overkant op de IBA Park stage speelt vervolgens Turnstyle. Het is een verschil van emopop naar hardcore/punk en van dik hout zaagt men planken. Om vervolgens terug te keren bij de 'love, piece, hapiness' sferen van Ziggy Marley op de mainstage. Hij brengt een tribute to his father Bob. Het is een reggae feestje dat perfect past bij het zonnige weer en een meezingfestijn met 'Jamming', 'One love', 'Get up, stand up' en 'Could you be loved'.
Van liefdevolle reggae naar de maatschappijkritische punkrockers van Hang Youth. Het is een soort Heideroosjes maar dan met allemaal Nederlandstalige protestliedjes. Als een boodschap goed is, dan is herhaling niet nodig, dus korte puntige liedjes waarvan er 38 in drie kwartier passen inclusief de toegift.
Je kunt het aan de Nijmegenaren van De Staat overlaten om er een boeiend optreden van te maken. De band heeft zich live opgeworpen tot een mainstage waardige act met rock en hiphop die het rebelse van de Beastie Boys aardig benaderd. Frontman Torre is in staat met zijn stoïcijnse blik en vurige ogen een publiek op te zwepen of af en toe met bespottelijke dansjes, zoals bij 'Input source select' en 'Pikachu'. Prijsnummer 'Witch doctor' is inmiddels de ultieme afsluiter geworden en festivalklassieker met de welbekende rondedansjes van het publiek.
Ergens weggestopt in het programma is een band die in het begin van de 21e eeuw op weg leek een soort nieuwe Joy Division te worden, Interpol. Meerder malen op Lowlands, echter nooit op Pinkpop. Het is een vergeten parel die in de kleine Tentstage mag spelen. 'Evil', 'Narc' en 'Slow hands' ontbreken niet op de setlist, net als andere recentere nieuwe tracks die naadloos bij het eerdere werk aansluiten. Het voelt even als de vroege jaren van The Smiths en The Cure.
Van de bescheiden New Yorkers naar hun ietwat minder bescheiden landgenoot, Nile Rodgers & Chic. Het is de ik-ben-de-allergrootste-producer-allertijden-show en dankzij mij hebben Diana Ross, David Bowie, Madonna en Daft Punk de beste hits gehad. Rodgers streelt graag zijn eigen ego. Dat neemt niet weg dat het inderdaad een jaren 80 hitshow wordt met alle door hem geschreven nummers als 'Le Freak', 'Modern love-Let's dance', 'Like a virgin-Material girl', 'I want your love', 'Get lucky' en vele meer.
Ze staat laat in het programma en tegenover Volbeat. Dat zorgt er echter voor dat Eefje de Visser de plek krijgt waar ze meer tot haar recht komt in de Tent stage. Haar verfijnde Nederlandstalige droompop wordt goed ontvangen met minimale maar sublieme belichting en choreografie. Het is opnieuw een elegant optreden met subtiele spanningsopbouw. Je waant je in een poppodium buiten een festivalsetting. De nummers van prijsalbum 'Bitterzoet' waaronder het titelnummer, 'De parade' en 'Oh' zorgen voor de spanningsmomenten. Een ingebouwde revival van 'Running up that hill' past er ook naadloos in en met de finale 'Stilstand/Lange vinnen' ontvlamt de broeierige sfeer in en dansbaar eind. Missie geslaagd en een gelukkige liefhebber verlaat de tent stage op naar het allerlaatste optreden van Pinkpop.
De afsluiter voor Pinkpop is niet meteen een naam die je op die prominente plek zou verwachten. Toch blijkt eens te meer dat de inschatting voor een nieuwe headliner vaak goed uit pakt. Imagine Dragons is in een aantal jaren tijd van de rockband met hits naar een complete live act doorgegroeid. Zanger Dan Reynolds is geen bad boy of typische rock 'n roll artiest, maar de sympathieke buurjongen met een boodschap. Zijn natuurlijke charisma zonder attitude gaat gepaard met een uitstekend stemgeluid. De talrijke hits helpen natuurlijk wel mee en dat zijn er nogal wat zoals 'It's time', 'Believer', 'Thunder', 'Natural', 'Whatever it takes' en 'Demons'. Een nummer wat er uit springt voor mij is het emotionele 'Wrecked'. Alles aangekleed met een zorgvuldige maar niet overdadige licht- en videoshow. De finale is een als piano ballad gestarte versie van 'Radioactive' dat uiteindelijk eindigt met een bombastische solo. Als de lucht geklaard is volgt het traditionele vuurwerk en de Pinkpop eindtune 'All you need is love' van The Beatles. Editie 2022 kan de boeken in als een van de mooiere evenwichtige edities.
1 Comment