Paaspop 2025

Een late Paaspop dit jaar. Vanaf 18 april staan we op de camping met redelijk tot goed weer. We starten verrassend warmer dan gepland. Zelf heb ik een tipi (teepee) gehuurd op Paradise City, en daar is alles top met een eigen badhuis/toilet waar Lowlands nog een puntje aan kan zuigen.

Dag 1, Vrijdag 18 april

Als de meesten die op de camping verblijven zijn gearriveerd, gaan we tegen vieren het terrein op. Het terrein wordt elk jaar stukje bij beetje mooier en de logistiek is perfect, zodat je snel binnen bent.

We starten de dag met de toegankelijke rock-’n-roll van de tributeband Status Quotes in de Thunderbolt, de altijd vuige rockkroeg op het terrein.

Voor sfeervolle, feestelijke folkrock verhuizen we naar The Social Club, waar de Zweedse piratenband Ye Banished Privateers optreedt. Een verrassing die we afgelopen jaar op Lowlands zagen, alleen toen door een overvolle tent van buiten. Deze keer komt het in de grote overdekte eettent prima tot zijn recht met opzwepende folk. Het is een rariteitenkabinet, maar een erg leuke act.

Als volgend podium vinden we een plek in The Shelter. Dit is de voormalige Jack Daniel’s Stage, die bekendstaat om rauwere rock. De Rotterdamse band Tramhaus timmert goed aan de weg en zet met hoog tempo stevige post-punk neer.

Na een goede maaltijd keren we terug naar The Shelter om Dool te zien. Deze band blijft een prima keuze als je van donkere doommuziek houdt.

Omdat het tot nu toe allemaal bekende acts voor mij zijn, is het tijd voor nieuwe ontdekkingen. Dat wordt Alestorm in een behoorlijk volle Phoenix (de op een na grootste tent van het terrein). Deze Schotse band wordt omschreven als piratenmetal, maar metal is een groot woord. Het is meer elektronische rock met een vette knipoog naar het genre. Mooie podiumopbouw, sterke visuals en strak spel maken het een vermakelijke drie kwartier.

Meer nieuws onder de zon komt er vandaag niet. In Theatre staat de Amerikaanse U2-tributeband L.A. Vation. Een prima band voor een uur nostalgie, met de nadruk op de stevigere nummers met een jaren 80/90-vibe.

Dan kom ik voor het eerst aan in de Apollo, de vernieuwde hoofdtent met een capaciteit van 21.000 bezoekers, net iets groter dan The Barn op Rock Werchter. Die ruimte is niet nodig voor afsluiter Faithless. De tent is goed gevuld met vooral nostalgische festivalgangers van de afgelopen 25 jaar. Met mooie visuals van overleden frontman Maxi Jazz wordt hij toch een beetje naar voren gehaald. Het echt opzwepende van de band is daardoor wel verdwenen. Niettemin word ik blij van de mooie albumtracks en klassiekers als We Come 1 en Insomnia. Back to memory lane, en dat mag op de komende Pinkpop gerust nog een keer.

Dag 2, Zaterdag 19 april

Na een erg frisse nacht (de ijskristallen op de tent en in het gras laten zien dat het bijna vroor aan de grond) wordt het snel warmer. Prima dus om nog even op de camping te genieten.

De immens grote Apollo is om half drie al het toneel voor Rondé. Rond dit tijdstip staat de tent al aardig vol voor deze gewaardeerde Nederlandse popband. Het is een lekker rustige binnenkomer voordat we voor zwaarder werk gaan.

Via een korte wandeling over het Las Vegas van het zuiden gaan we door naar het volgende optreden. De op een na grootste tent, de Phoenix, lijkt aanvankelijk een flinke maat te groot voor The Vices. Deze relatief onbekende Groningse band bewijst echter het tegendeel en trekt voldoende publiek, dat ze ook weet vast te houden. Goede, soms grungy gitaarrocknummers, vermengd met een catchy sound, doen hun werk.

Programmatechnisch hebben we even geen voorkeur, maar nieuwsgierigheid naar Songfestivalinzending Claude laat ons terugkeren naar de Apollo. Met zijn Frans-Nederlandse nummers is een vergelijking met Stromae muzikaal te maken. Hij heeft een goede stem, maar is een bescheiden zanger. De volle band helpt om de timide zanger wat meer cachet te geven. Geen onaardig optreden, maar of het hem helpt op het Eurovisie Songfestival, betwijfel ik.

De Belgische postpunkband The Haunted Youth heeft ook de Phoenix als podium gekregen. Blijkbaar zijn er nog genoeg rockliefhebbers om de tent te vullen. Dat is, in een langzaam veranderende Paaspop-setting richting feest en dance, toch nog prettig als handtekening van het festival van weleer.

Een ontdekking tijdens Noorderslag zien we vandaag terug in de Roxy. Nee, het is niet Roxy zelf, maar de Nederlandse zangeres Bente, een soort Froukje 2.0, maar dan met iets meer rockallure.

In de programmering krijgen tributebands ook de nodige ruimte. Een van de besten in het genre is Physical Graffiti. De band, met als zanger ex-Sleaze Beez-frontman Andrew Elt, beheerst de lange en hoge uithalen van Robert Plant uitstekend. Het is een uur genieten van tijdloze Led Zeppelin-rockklassiekers.

Het is vanavond wel het avondje voor tributes, deze keer met Golden Earring Undercover, waarbij het stemgeluid van George Kooymans aardig wordt benaderd. Dat de frontman niet het rauwe randje van Barry Hay heeft, deert niet dankzij het prima gitaargeluid van Earring-hits.

En dan weer een tributeband, of toch niet? Veel classics van anderen werden door de Britse band UB40 grootgemaakt. Deze versie van de band, na ruzies tussen de twee medeoprichters, kent nog vier originele leden, maar niet de originele zanger. De ritmesectie en strakke, kenmerkende UB40-sound zijn op deze manier wel behouden.

Op het programma staat een voor mij nog te ontdekken band in The Shelter: de IJslandse band Sólstafir, die ook wel het donkere broertje van Sigur Rós genoemd kan worden. De donkere dagen van het hoge Noorden komen terug in hun sound. Strakke riffs en uitgesponnen, trage solo’s tegen een muur van geluid.

In een poging naar de Phoenix te gaan, stuit ik op een volle tent. Ik sla een mogelijke wachtbeurt over en ga meteen door naar de Apollo voor Joost. Joost Klein staat veelal alleen op het podium, met hoog boven hem een dj, waar hij af en toe naartoe gaat om vanaf daar te zingen of rappen. Joost is een feestmaker, en dat is hij nu ook.

Dag 3, Zondag 20 april

Wederom een goede start van de dag. Het was iets minder koud, en de dag begint prima met een zonnetje tot een uur of zes (met wat late buien). Aangezien we graag Hiqpy willen zien, zijn we al vroeg op weg en kunnen we zo doorlopen bij de ingang van het festivalterrein. Om 13.00 uur staan we bij Hiqpy, een van de betere nieuwe indiebands uit Nederland. Het is een mooie combi van Bettie Serveert en The Cranberries, met een strakke rockband en een coole rockchick als frontvrouw.

Hierna pikken we de Nederlandse zangeres Hannah Mae mee, die we eerder dit jaar op Noorderslag ontdekten. Een zangeres met een dijk van een stem, die pop mengt met een sausje Americana en met haar volledige band een beetje aan Ilse DeLange van The Common Linnets doet denken. Ze krijgt een nu al goedgevulde Apollo mee aan het zingen.

Dan even wat kleiner werk. In de Thunderbolt met als affiche de Marcel Scherpenzeel Band plays Rory Gallagher. Hoewel ik niet zo van de blues ben, is deze band echt geweldig goed. Naast een uitstekende bluesgitarist heeft de band een stuwende bassist en een jonge, zeer getalenteerde drummer die strak meespeelt op muziek van vóór zijn tijd.

Vanwege het prachtige zonnige weer maken we hierna gretig gebruik van het terras bij de Thunderbolt en proeven een Brand Paaspop-biertje. Ook leuk om mensen te kijken of ook naar het straattheater, zoals een Romeins legioen dat voorbij marcheert. Een poging om bij Maan te gaan kijken lukt niet vanwege de lange wachtrijen bij de Roxy, dus gaan we door naar het Bierlokaal voor een late middagsnack. Kort daarna bezoeken we de Shelter voor de band Leap, die indierock met een tikkeltje punk maakt.

Terwijl wij als serieuze rockliefhebbers over het Paaspop-terrein pendelen, is er ook genoeg ander entertainment en ongein. Een voorbeeld is de tent Loco Royale. We maken een uitstapje naar De Grote Frikandellen Show XXL met Frank Lammers: een uur lang platte humor met een band die liedjes verbastert tot het thema frikandel, een klein college over de frikandel en een spelshow met vier koppels, waarbij Dikke Dennis mee jureert. En ja, er worden ook genoeg frikandellen uitgedeeld.

Het goede nieuws van vandaag is dat de invalact beter is dan het geplande origineel. Waar S10 in de Phoenix zou optreden, is last minute de band My Baby toegevoegd aan de line-up. Dat de band inmiddels moeiteloos vriend en vijand verrast met hun psychedelische, dansbare rock, is nu ook te zien. De Phoenix laat zich betoveren en gaat even lekker uit zijn dak.

Nog zo’n band die altijd doorontwikkelt, is Jungle By Night. Waar ze vooral begonnen met ritmische blazersmuziek, zijn ze nu een swingend ensemble dat met een strakke presentatie een soort live Chemical Brothers vormt. De visuals in de Roxy maken het helemaal af. Stilstaan is geen optie bij de bezwerende klanken van de band.

De zon is inmiddels bijna onder, en donkere wolken trekken boven Paaspop samen. Lichte miezer deert ons niet om bij het open podium De Oase naar de Goede Doel Revival met Henk Westbroek te gaan. Een brok nostalgie van jaren 80-Nederpop, met alle bekende hits die voorbij komen. Henk Westbroeks zwarte humor komt het best tot uiting in zijn anti-woke statement Sinterklaas, wie kent hem niet, compleet met een Sint op het podium tijdens Pasen.

Dan barst de regen stevig los, en we schuilen in de Thunderbolt, de rockkroeg waar altijd goede muziek is, een bar met een prima assortiment, echte flesjes bier en een eigen wc – best handig. Het uurtje komen we door met de tributeband Ramones Alive.

Als de regen wat afneemt, wandelen we naar de Apollo, waar Goldband de hoofdact van de dag is. Het is snel gegaan met de mannen, maar de hype lijkt een beetje over. Het klinkt allemaal prima, maar het trucje voelt bijna uitgespeeld.

Bij het laatste beetje regen duiken we onder in The Shelter, wat al gepland stond. Hier speelt de Noord-Limburgse band DeWolff. Een stevige rockshow, een band vol vuur, en het koortje voor de soulelementen zorgt weer voor een puik optreden. Na afloop kunnen we droog naar onze camping terugwandelen. Het zit er weer op, en ik kan niets anders zeggen dan dat dit een prima editie was.