Dit gaat terug naar 1989, toen ik als eerstejaars student Biotechnologie studeerde in Nijmegen. Zover als ik me kan herinneren mijn eerste echte grote concert in mijn leven (los op wat artiesten na dan die ik zag (playbacken?) op het evenement 4 Uden Sportief). De eerste stap er naar toe was al een hele uitdaging, nl. in een lange wachtrij bij het VVV kantoor staan en hopen op geluk om er door te komen. De tijd verstreek steeds verder, en na ruim twee uur wachten kwamen we aan de beurt. En dat was maar goed ook, want nog geen enkele minuten later zou het laatste kaartje verkocht raken. Ik stapte glimmend van trots met een hardcopy ticket naar buiten (het geluk van de traagheid van de oude hardcopy systemen). Pink Floyd, wow, kon me geen beter eerste concert ooit toewensen.
Als kind zijnde ben ik opgevoed met ouders, laten we het politiek correct zeggen, met een bijzondere muzieksmaak. Mijn moeder's platencollectie bestond uit BZN, The Cats, De Havenzangers en Zangeres Zonder Naam. Mijn vader was niet zo van muziek, alhoewel hij Julio Iglesias wel kon waarderen (waarschijnlijk omdat het een ex-voetballer was). Voor een kind niet een bijster sterk voorbeeld. Gelukkig had ik een ruim 8 jaar oudere broer met een smaakvolle vinyl collectie. Dat gaf me wel een spoedcursus in goede smaak met lp's van The Beatles, Kiss, Pink Floyd, Supertramp, The Police, Madness, Fischer Z, Alan Parsons Project, Talk Talk, Dire Straits, Styx, Joe Jackson, Doe Maar en meer. In de vroege jaren 80 ontwikkelde mijn eigen muziekstijl zich meer naar voornamelijk symfonische/progressieve (hard)rock. Dit in combinatie met hedendaagse popmuziek (hoofdzakelijk om mijn 7" singletjes collectie uit te breiden om sier te maken bij de meisjes op klassenfeestjes). Dus mijn eerste Pink Floyd concert was de ultieme droom, al jarenlang genietend van albums als Dark Side of the Moon, Wish you were here en The Wall. Met die opwinding vertrok ik dus naar het Goffert park in Nijmegen in de zomer van 1989. Pink Floyd kwam voor een nieuwe tour ("Another Lapse") ter ere van het album 'A momentary lapse of reason' voor ca. 50,000 mensen. Ik keek mijn ogen uit bij zo'n uitgebreide massa en ik was helemaal verbijsterd door de atmosfeer. Samen met een quadrofonisch geluid, een indrukwekkende videomuur, lichten en lazers die het hypnotiserende gitaar- en synthgeluid perfect aanvulde. Ik realiseerde me onmiddenlijk al dat dit de buitencategorie van live muziek moest zijn, en dat dit gelijk al een onderdeel van historie zou zijn. Behalve de bekende oudere nummers ook tracks van A momentary lapse of reason die daartussenin op hun plek vielen. On the turning away, Dogs of war en Sorrow zouden die dag nieuwe legendarische nummers worden voor mij. Ik ervaarde ook hoe mooi gelaagd de muziek was en hoe details opvallen als je muziek tegelijkertijd live hoort en gevisualiseerd ziet worden. De filmbeelden perfect georkestreerd rondom de soundtrack. Een perfectie die Pink Floyd als eerste band ooit beheerste zoals al bij The Wall.
Op een bepaald gedeelte tijdens het concert (ik geloof bij One of these days) kwam een gigantisch varken als een soort zeppelin vanuit het niets via kabels over de hoofden van het publiek heen. De visuele aspecten vielen nog sterker op bij de ondergaande zon en invallende duisternis. Het was extra sferisch bij nummers als Welcome to the machine, Us and them, Money en Another brick in the wall part 2. Ik was bijna in tranen van ontroering bij de meer dan 3-minuten durende gitaarsolo van David Gilmour's in Comfortably numb waarmee de tweede set werd afgesloten. Op naar de finale met 2 encores, One slip en afsluiter Run like hell vergezeld van een betoverende laser show. Wat een perfecte opbouw van een concert. Ik heb bijna twee en half uur genoten waarvan geeneens 1 minuut of nummer zwak was of saai. Met deze ervaring ben ik waarschijnlijk al zo verwend voor de rest van mijn leven dat geen concert er eigenlijk ooit nog beter op zou worden. En de lat kwam daarna nog hoger te liggen door als tweede concert ooit een jaar later naar nog een legende te gaan: David Bowie. Nu zijn er inmiddels een paar honderd concerten en festivals voorbij gekomen en gaat dit verhaal nog steeds op. Nog altijd genietend van vakmensen aan het werk te zien...
Volledige setlist https://www.setlist.fm/setlist/pink-floyd/1989/goffertpark-nijmegen-netherlands-3bd76454.html
Comentários