Het is 2 december 1999 en we staan bijna aan de start van een nieuw millenium. In het voorprogramma van de razend populaire alternatieve rock band Live staat een piepklein 3-mans bandje genaamd Muse. Het is mijn eerste (korte) live kennismaking met deze energieke band. Muscle museum heeft het tot dan toe een enkele keer tot alternatieve radio gebracht en de interesse is meer dan gewekt. Dat het de live sensatie van de zeroes en later zou worden ligt er nog niet bovenop. In de navolgende zomer volgt nog een kennismaking met een volledig optreden op Pinkpop en alle voortekenen van een rocksensatie zijn aanwezig. Het rauwe album Showbiz wordt bijna in zijn geheel gespeeld met enkele nieuwe nummers die zullen volgen op opvolger Origin of Symmetry.
Als Plug in baby verschijnt als eerste single in 2001 lijkt de volledige doorbraak een kwestie van tijd. Nadat het bombastische New born als opvolger verschijnt volgt ook de release van tweede album Origin of Symmetry. Voor rock liefhebbers een compleet album zoals die in jaren niet meer gemaakt is. Hard waar het hard moet zijn, orkestraal zoals op de betere jaren 70 en 80 progressieve rock albums en her en der nog wat rustpunten. Het is een zeldzaamheid dat je niet op de 'volgende' knop moet drukken bij het beluisteren van een album, er zit hier geen enkel zwak moment in één adem luister je de bijna 52 minuten uit.
Tweede single New born is de bombastische opener van het album en voor festivalgangers in jaar daarvoor al omarmt als het prijsnummer van Muse. Met een donkere baslijn met hoog tempo spat de energie er van af.
De energie wordt meteen opgepakt in het frisse Bliss dat uiteindelijk de derde single zal worden en in Nederland de eerste hitnotering in de Top 40. Het nummer opent en eindigt met een hypnotiserend synthsound en zal in de opvolgende tour de ideale inleiding zijn voor het slotakkoord met grootste ballonen die het publiek in komen en na ontploffing de nodige confetti over publiek uitstorten. De band flirt dan al met de eerste show elementen en het maakt duidelijk dat dit een aankomende headliner gaat worden op vele festivals.
Space dementia is een letterlijk zwevend nummer waar de theatrale kant van de band tot zijn recht komt.
Dan volgen twee meer recht voor zijn raak rock nummers waar een hoop energie af spat, Hyper music en Plug in baby (dat voor veel fans van oude uur nog steeds een live favoriet is).
Het ware opus magnum van dit album staat centraal in het ruim zeven minuten durende Citizen erased. Een afwisselend pittig rocknummer en ballad ineen, als ware het Bohemian Rhapsody of November rain. Het nummer start pittig met rauwe gitaren en neemt op een kwart gas terug met een piano intermezzo om vervolgens weer snoeihard door te knallen. De laatste paar minuten zijn van pure schoonheid met een piano outro en even zo dramatisch einde. Alleen dit nummer was voor mij al een reden om in Augustus helemaal naar Pukkelpop af te reizen om deze zomer Origin of Symmetry live te ervaren.
Na zoveel bombast komt een dito rocksong als Micro cuts weer als fijne afwisseling. Matthew Bellamy gebruikt in dit nummer ook zijn stem als een soort instrument, in de categorie 'hate it or live it' is het ook enigszins een typisch Muse album track. Waarna een met Spaans achtig gitaar ritme het verassende Screenager weer overgaat in wat vreemdere orgelachtige geluiden en vervolgens rustig door kabbelt.
Het nummer Darkshines is een wat donkerder nummer dat start met surfachtige gitaar invloeden en ook weer uitmond in de nodige drama met zwaarder gitaarwerk en ook weer bluesy gitaarintermezzo om opnieuw zwaarmoedig te eindigen. Het geheel wordt vervolgens weer luchtig doorbroken met de heerlijk in gehoor liggende cover van Nina Simone's Feeling good. Waar covers vaak afbreuk doen aan het origineel mag je deze rockversie van het oorspronkelijke jazznummer als een nieuw nummer op zich beschouwen waarvan hooguit de tekst en de wat zwaardere basloop het origineel benaderd. Het gebruik van megafoon geeft er opnieuw een dramatisch tintje aan.
Megalomania kenmerkt nogmaals de donkere kant van het tweede deel van het album . Een jazzy basgitaar met origineel aanzwellend kerkorgel maakt dit zonder echt hard te worden continu dreigend om vervolgens dramatisch af te sluiten met slotakkoord op het orgel. Hoe vaker je uiteindelijk het album beluistert, hoe meer je nog steeds unieke geluiden ontdekt. In 2021 verschijnt het album nog mooier uitgemixt in XX Anniversary waarop ook nog B-kant en rocknummer Futurism verschijnt. Het heeft niet alleen de tand des tijds doorstaan, maar is nog rijper geworden en is daarmee anno 2021 en voor de eeuwigheid in rockgeschiedenis een parel in ieders vinylconnectie.
Comments