A campingflight to Lowlands. Het wordt alweer de 15e keer. Na een onderbreking van 1 jaar toch wel benieuwd of er sinds het vorige bezoek in 2022 veel is veranderd. Het rockgehalte had toen al aardig plaats gemaakt voor meer dance naar het dagprogramma. En met het afzeggen dit jaar van Queens Of The Stone Age en The Smile vielen ineens ook de grootste namen op dit vlak weg. We gaan er onbevangen in, want daarmee ontstaat ook ruimte voor verrassingen en variatie.
De caravan/camper tickets waren al vroeg uitverkocht, dus terug naar het oude vertrouwde 'De Riviera'. Althans nu Europarcs Zuiderzee geworden, een familiecamping aan de rand van het Veluwemeer. Met supermarkt voorziening en een prima shuttlebus service naar het Lowlands terrein een perfect alternatief. Het is ook even makkelijker om camper en tentjes bij elkaar te hebben, dus mooi eigen privéfeestje in de oase van rust aan het water. En het is weer-technisch op donderdag een heerlijke start met mooi zomers weer. Prima voorpret voor de drie dagen die nog voor de boeg staan.
Vrijdag 16 augustus, dag 1
De opstart is wat ongemakkelijk met een aantal buien. In de anderhalve uur droogte lukt het om te verplaatsen naar het Lowlands terrein en na soepele afwikkeling van kaartcontrole en bandje op tijd binnen. Het avontuur begint in de India waar de Belgische band Ramkot de boel lekker rockend voor ons aftrapt. De Belgen maken een prima ontwikkeling door en zijn hiermee voor even een muzikaal alternatief voor Queens of the stone age.
Ramkot in India
Met de vroege start vandaag, lukt het ook nog op tijd bij Alpha opener Jungle by night te komen. Nou ja, op tijd, dus niet, met een regendouche in de wandeling op zak. Gevolg een volle Alpha, maar als gelouterde festivalganger snel naar voren gesneld om in het voorste vak te komen. Bijkomend voordeel, de drukte werkt sfeer verhogend voor het feestje van dit veelzijdige zevental. Een eer die de band na 15 jaar hard werken in clubcircuit en kleine podia op festivals wel toekomt. Waar de hoofdzakelijk ritmische en dansbare optredens voornamelijk instrumentaal zijn, is er nu ook veel ruimte voor gastzangers als Sef, Merol en Spinvis. Als bewonderaar van het vroege uur, ben ik opnieuw onder de indruk van een Nederlands beste live acts, die zonder ook maar 1 hit hun publiek weten in te pakken. In interview voor tv blijkt later dat de mannen ook diep ontroerd zijn en niet weten wat ze hebben meegemaakt.
Jungle by night vanuit voorste vak
Jungle by night met Merol in Sexy genoeg?
Jungle by night met oude klassieker en percussie solo's
Jungle by night met Stormvogel
Jungle by night en laatste donkere wolken boven het terrein
Nu de laatste druppels zijn gevallen, vervolgen we onze reis naar de andere kant van het terrein bij de Bravo. Daar staat Miles Kane, geen onbekende want hij stond hier al 5x eerder. Eenmaal met voormalige band Rascals, het gelegenheidsproject The Last Shadow Puppets en driemaal eerder zelf. Nu ook weer een prima uurtje degelijke Britse rock, met tikkeltje Oasis attitude. Ook zonder noemenswaardige hitjes weet Miles Kane het publiek aardig te bespelen en mee te krijgen.
Podiumdier Miles Kane in Bravo
Van bekende bands naar onbekende. Het grote ontdekken gaat beginnen vandaag. De eerste die volgt is Glass beams in de Heineken tent. Aantrekkelijke opzwepende dansbare melodieuze rock. Tikkeltje psychedelisch met een sausje George Harrison Oosterse invloeden en snufje Khruangbin en Polyphia. Verrassend goed!
Glass beams met een bezwerende set in Heineken
Van Heineken naar de Lima is maar een steenworp, dus brengen we daar een bezoek aan een van de kleinste podia. Rotterdamse singer songwriter Charlot speelt daar een dromerige poprock set.
Charlot in goedgevulde Lima
Maar ook buiten de Lima is het goed toeven met een gezellige reünie.
Na dit intermezzo bij de Lima, gaat het weer richting de Bravo voor de Amerikaanse indierock band Big Thief. Een intense melancholische band met een breed spectrum variërend van kleine gevoelige liedjes tot slepende gitaarnummers.
Big Thief in Bravo
Big Thief met rauwere uitspatting
Voor een rustmoment was Big Thief even lekker, maar doet ook verlangen naar weer wat meer feest. Dat is er bij het rariteiten kabinet van feestganger Prins S en de Geit volop. Deze keer zet hij een volle Heineken op zijn kop, ditmaal bijgestaan door extra blazers als toevoeging aan de dance beats.
Prins S en de Geit, "kei blij in de rij op de Kinderboerderij", dat vraagt om een 'heeejjjj' momentje (speciale credits Frank)
Terug naar de India voor een rauwe mengeling van rock/rap/punk met Bob Vylan, of zoals zijn eigen slogan al aangeeft 'Bob Vylan is killing punk rock'.
Bob Vylan via 3voor12
De ontdekkingsreis gaat verder richting de Heineken waar de indierock band The Lathems staat. Twee jaar terug nog in de kleine Lima en nu ineens een groot podium. Misschien wel iets te groot voor een keurig spelende band in de lijn van The Kooks, maar iets minder podium vibe. Af en toe gaat rauwer randje richting bv een Arctic Monkeys, maar kleurt wel verder binnen de lijnen.
The Lathums in Heineken
The Lathums beetje neigend naar Last Shadow Puppets
Binnen enkele passen staat we weer terug bij de Lima, daar staat Britse band Wunderhorse. Muzikaal in het melodieuze rock hokje te plaatsen met af en toe uitstapjes naar Americana en Grunge, tussen Neil Young en The Pixies. De band heeft potentie te groeien, maar toekomst zal het leren.
Wunderhorse in de Lima
Het andere kleinste podium is de X-Ray dat nu de Amerikaanse band
Model/Actriz host. Met rauwe noise-rock/postpunk wordt de kleine tent in beweging gebracht.
Model/Actriz bespeelt het X-Ray publiek met rauwe klanken
Het is een productief dagje geworden met veel indrukken. Kan me niet heugen zoveel acts gezien te hebben op een festivaldag en dan moet Alpha afsluiter Justice nog komen. Het is weliswaar geen rockband als vervanger van Queens of the Stone Age, maar wel een waardige festival afsluiter. De France dance act doet het altijd goed en kan ook nu weer de toegestroomde massa op hun wenken bedienen. Met een hypnotiserende lichtshow en variabele set is de Alpha en daarbuiten in no time het grootste dansfeestje van de dag. Opzwepende klassiekers 'Do the D.A.N.C.E.' en 'We are your friend' komen voorbij, als ook de meer psychedelische zweefnummers met de zanger van Tame Impala. Een uitgekiend optreden dat recht doet aan een headliner waardig eind.
Justice met fragment We are your friend.
Justice met teaser van D.A.N.C.E.
Justice met het sferische Neverender (Tame Impala bijdrage)
Justice met in de eindsprint een opzwepende versie van D.A.N.C.E.
Voor de afterparty na Justice pikken we nog een stuk van het Britse duo Sleaford Mods. Electropunk met hiphop invloeden. Muziek die zich niet in een hokje laat stoppen met ook invloeden van drum 'n bass, rave maar ook postpunk. Na 13 acts ben ik muzikaal verzadigd en ga over naar de spaarstand voor de komende dagen. Met een lekker gevoel sluit ik zonder twijfel een van de verrassendste Lowlands dagen af.
Zaterdag 17 augustus, dag 2
Voor vandaag kan de dag al niet meer stuk, want de natte vrijdagmiddag en bewolkte avond heeft plaats gemaakt voor een stralend zonnige dag. Dat maakt het gelijk ook aantrekkelijk om lekker op de camping uitgebreid te brunchen. Na een stevige hap en het biertje voor onderweg gaat de reis alweer terug naar het Lowlands terrein.
'Fris en fruitig' weer aan de start van een nieuw programma
We lopen gelijk door naar de The Streets die in de Heineken spelen. Of ja in de Heineken, soms ook gewoon er buiten want oprichter/zanger Mike Skinner maakt er een sport van om met draagbare microfoon door het publiek te banjeren. Zo klimt hij gezellig buiten de tent op de schouders van een van de bezoekers en zingt daar verder. Dan is hij weer de dirigent die een 'womans only' circle pit regisseert. Het is een vrolijke cocktail van laidback pop, soul, hiphop en electronica. Met gastzangers en gastmuzikanten vormt het eenmansproject van Mike Skinner een samenhangend geheel, behalve vele verhalen, is de vibe een beetje de vriendelijke, vrolijke noot van The Specials. Was een fijne zomerse start van de dag.
Mike Skinner op schouders buiten de tent
The Streets met hitje Dry your eyes
Mike Skinner die vanaf de achterkant van de Heineken zich crowdsurfend een weg terug baant naar het podium.
Het is weer even een makkelijke wandeling naar de Lima waar invaller Ila speelt. Het Vlaamse trio (uitgebreid met extra gitarist) speelt makkelijk weg met grungy Cranberries/Hole achtige uitspattingen. Voor onze neus staat een trotse vader naar de band van zijn dochter te kijken en biertjes weg te happen met vrienden. Ook wel mooi dat de kleine podia ruimte bieden voor persoonlijk karakter.
We vervolgen de reis van deze dag naar het collectief Personal Trainer, de band rondom de vandaag jarige zanger Willem Smit. Het is het type alternatieve rock van Hollandse bodem dat zich kan meten met bv bands als Johan en Bettie Serveert. Goed opgediende indierock.
Personal Trainer in een goed bezochte Heineken.
De vreemde eend in de bijt vandaag zijn de dames van Sugababes. Een van de meest succesvolle girlpower bands die in de vroege zeroes hun gloriejaren kenden. Als het niet het verrassende optreden was geweest op Rock Werchter 20 jaar terug, had ik ze denk ik links laten liggen. Maar toen al verrasten de dames vriend en vijand met een goede soulvolle popshow. Dus toch maar richting de Alpha, maar dat dacht dus ook zowat het hele Lowlands publiek want zelden was er geen doorkomen aan zo druk. Na enig geploeter wisten we een plek op het talud bij de Alpha te bereiken bij de bitterballen stand. Als mieren op een hoop op zoek naar zoetigheid, zo laat het uurtje Sugababes zich smaken. Met een bitterbal in onze hand horen we hit na hit voorbij komen, van 'Round round', 'Hole in the head', 'Freak like me', 'Overload' tot de mierzoete ballad 'Too lost in you' toe. Het vier uur bitterballen uur smaakt naar meer, wordt vervolgd.
Blik vanaf de Alpha heuvel
Een kolkende massa bij Sugababes, het is verrassend genoeg het drukste moment op Lowlands
Met opnieuw een uitdagende uittocht uit de mensenmassa vertrekken we voortijdig bij Sugababes naar de andere kant van het terrein waar het in de Bravo rustig en relaxed is. Met die rust is het muzikaal snel over, want de gelouterde Vlaamse band Soulwax start hun dampende show. De broertjes Dewaele hebben maar liefst 3 gastdrummers bij zich en dompelen ons onder in een eclectische electrorockshow. Vanuit een kooi van licht vlamt de band hun beats op ons af.
Soulwax vanuit Bravo
Soulwax via 3voor12 tv
Het is vandaag een dag met veel electronische muziek op het programma. XX-Zangeres Romy meldt zich in de India voor een zoete mellow droompop show. Er komt met 'Angels' nog een XX-cover voorbij, en verder een soort medley van 'Lights out' met een snippet van 'Better off alone'.
Op de voorste rijen bij Romy in India
We laten de Alpha links liggen en headliner Fred Again voor wat het is. In plaats daarvan gaan we de kleine tentjes af, waar in de X-Ray, de postpunk band Fat dog speelt. Het is op het late tijdstip een drukke bedoening voor de rockliefhebbers in de uitpuilende X-Ray. Misschien ook wel door de spaarzame rock alternatieven op deze avond.
Het laatste kleine podium vinden we weer bij de Lima. Het is even een vreemde gewaarwording zo'n soort Viking/piraten act met middeleeuwse folk. De Zweedse band Ye banished privateers kan het en doet het verrekte goed. Als interactieve troubadours brengen ze een wilde show die het midden houdt tussen zigeunermuziek en bastaard Scandinavische/Ierse folk. Het feestje dat je niet verwacht maar wel voor een mooie slotnoot zorgt.
De Lima met piratenshow
Bonte mix van muzikanten bij Ye Banished Privateers
Het zijn de late uurtjes maar koek is nog niet op
En omdat de cameraman er geen genoeg van kreeg nog een van Ye Banished Privateers
Uitzinnig 'publiek' na feestje bij Lima of is het toch het bier?
Zondag 18 augustus, dag 3
De laatste dag alweer, en zo hobbelen we richting het einde. Alhoewel het hobbelen meevalt. De rust en aangenaam briesje plus dito temperatuur op camping Zuiderzee zorgen voor rivaliserende werking voor de ervaren Lowlands rotten. Met frisse energie weer op naar het Lowlands terrein. Dat wordt een weerzien met een festivalontdekking uit 2019. Toen nog kleine tent op Pinkpop, nu is inmiddels de Australische act Confidence Man opgeklommen naar de Bravo op Lowlands. Als je ze nog niet eerder gezien hebt is de kitscherige 'Barbie en Ken' electropop een bizarre verrassing. Stonden we aanvankelijk nog rustig in de tent, zie je steeds meer mensen hun vrienden naar binnen loodsen want hier moet je bij zijn. Een muzikaal feest met vooral ook veel theatrale podium perfomance en de nodige acrobatiek. Het is de ideale verlate ochtendgymnastiek, want binnen no time is de hele tent en daarbuiten aan het meedansen. Muzikaal zit het prima in elkaar, en de art performance van zangers Janet Planet en zanger/danser Sugar Bone is van afgemeten precisie, soms letterlijk vingerlikkend lekker. Het soort arrogante zelfvertrouwen wat Confidence Man meer goed dan fout maakt. Nu al het feestje van de dag?
Confidence man met gelikte moves
Ze vallen bijna niet op maar de 'imkers' met zwarte monnikskappen zijn de sound van Confidence Man
Soms neigend naar jaren 90 Eurodance a la 2 Unlimited, maar dan met perfomance act
Hitje Boyfriend (repeat) met de woest aantrekkelijke frontvrouw Janet Planet (dat zal vanuit vrouwelijk perspectief over Sugar Bone ook wel te zeggen zijn)
Confidence man in Bravo
Het is een onverwachte vroege timing voor misschien wel de meest legendarische band van de dag: Air. Maar het pakt om vier uur 's middags juist uitstekend uit, om te chillen aan de rand van de Alpha. De heerlijke lome Franse droompop van het klassieke album Moon Safari wordt geheel integraal ten gehore gebracht. Integraal spelen betekent ook gelijk de vier belangrijkste nummers al meteen gespeeld te hebben met achtereenvolgens La femme d'argent, Sexy boy, All I need en Kelly watch the stars. Het uitluisteren van het volledige album is qua timing zo ongelooflijk lekker in het zonnetje aan het talud van de Alpha. Een ode aan deze band, zoals ook bij afsluiting van de Olympische Spelen, is meer dan terecht. En mag gezegd het geluid buiten de tent is uitstekend.
Air en La femme d'argent
Air met Sexy boy
De middag zorgt ook weer voor een stukje Reekse nostalgie. Waar het vroeger het verzamelpunt was op het talud, is de delegatie een stuk verder uitgedund, maar doen we toch even een nostalgische reünie met oud dorpsgenoot Dirk. Ondertussen overbruggen we ook gezellig de tijd totdat Idles hun opwachting gaat maken in de Alpha. Het is een van de beste postpunk bands van deze tijd. De gedrevenheid en persoonlijke verhalen van zanger Joe Talbot komen wel aan. En ja met hun muziek levert het van een afstand ook aardig kijkplezier van genietende mensen en talloze circle pits door de hele tent heen.
Publiek geniet zowel zittend als dansend van postpunk van Idles
Goed geconserveerde festivalgangers met Reekse roots
Er is voor vandaag nog een festival fenomeen op het terrein en dat is ex-Moloko zangeres Roisin Murphy. Ze gaat alweer wat jaartjes solo, maar weet met haar excentrieke verkleedpartijen (elk nummer een ander outfit) de boel op gang te houden. Naarmate de jaren vorderen is de nostalgie naar oude werk van Moloko ook terug te vinden in de set met een aangepaste upbeat 'The time is now' en het nog altijd herkenbare dance nummer 'Sing it back'. Dat gecombineerd met nieuw werk zorgt ook vandaag voor een goed gewaardeerd optreden met feel good sfeer. Een feestje van jong en oud.
Roisin Murphy zingt Overpowered
Roisin Murphy met alternatieve cover van The time is now
Het is vandaag een iets minder productieve dag qua bezoek aan concertjes, ondertussen wordt ook nog even genoten van een lekker biertje bij de Oedipus bar. Die bar en zithoek is trouwens een fijne ontdekking in een zijstraatje van het Lowlands terrein. En na een hapje eten maken we nog even een uitstapje richting de Heineken voor Brutalismus 3000, het Berlijnse techno duo dat daar optreedt. Na een aantal minuten in de tent gaat voor mij de overdaad aan electro opbreken en haak ik af richting de India. Daar staat nog Scandinavische metal van Spiritbox op het menu. Het is er beduidend rustiger, ook omdat in de Alpha de succesband Goldband tegelijk speelt. Die ga ik wel even rustig thuis bekijken. Spiritbox is een soort Bring me to the horizon 'nu metal' met enerzijds een gruntende zangeres en anderzijds ook weer fijne melodieuze zang. Voor dit jaar een prima muzikaal slotakkoord. Daarna wordt het nog even rustig afzakken met een drankje en late night snack.
Spiritbox in India, van gruntende metal...
... naar melodieuze hardrock
Eindconclusie:
Heerlijk vermaakt en Lowlands als vanouds ervaren
Puike festivalorganisatie van Lowlands alweer. Alles goed geregeld, vriendelijk en uitdagend
Combi Zuiderzee camping / Lowlands terrein prima te doen. Niet in het minst door super gezelschap. Er mogen nog altijd meer mensen mee, hoe meer zielen hoe meer vreugd.
Brede variatie in programmering zonder grote rocknamen niet als storend ervaren. Sterker nog heeft voor meer avontuur gezorgd
Al terugkijkende naar filmpjes van anderen en 3voor12 ook het nodige gemist, smaakt dus nog naar meer
ความคิดเห็น