We schrijven 23 augustus 2009 en het is een schitterende zomeravond op Lowlands. Na achter de Grolsch tent gelegen te hebben met op de achtergrond Them Crooked Vultures, verplaatsen we ons naar de Alpha tent. De zon zorgt voor een rossige gloed en de alcohol voor een heerlijke roes. Tijd voor een volgend optreden, Kyteman's Hiphop Orchestra.
Een spichtige jongen met kroeshaar, Kyteman, heeft een paar vrienden meegenomen om een album dat hij ooit schreef in zijn eentje uit te voeren met een heel orkest. En niet zo maar één, een hiphop orkest. Goede hiphop kan ik waarderen en een paar collectieven als Spooks en Wu-Tang Clan hebben al eens bewezen dat dit ook live tot opzwepende concerten kan leiden. Het voor mij nog relatief onbekende Nederlandse collectief komt op Lowlands voor de master proof, zeg maar de echte Hoogmis voor Nederlandse bands.
Afwisselend vliegen 8 verschillende rappers het podium op, elk met andere stijl, en begeleid door funk, soul en bluesy klanken. Het is als een waar circus met veel energie. Of je nu een nummer kent of niet, stilstaan is geen optie. Kyteman zweept als een selfmade dirigent de boel op alsof zijn leven er van af hangt.
Dan is er middenin het concert even een rustpunt, een live experiment, The Jam. Kyteman maant iedereen tot stilte en laat de blazerssectie starten aan een nummer, en vraagt vervolgens andere bandleden op eigen gevoel in te vallen. Vervolgens wijst hij individuele muzikanten aan en daagt hen uit een solo in te zetten. Om vervolgens middenin via een strijkerssessie naar een enorme climax getild worden. Waanzinnige live improvisatie.
Het concert is een afwisseling van vrolijke muziekstijlen, en voor een reggae flow wordt mini-hitje She blew like trumpets uitgevoerd wat tot een feest der herkenning leidt. Een hoogmis is geen mis als er ook geen gospelkoor aan te pas komt, en die komt tot uiting in No more singin' the blues. Dan volgt later weer een nieuw experiment, alle instrumenten worden aan de kant gelegd en de muzikanten vormen samen een a capella koor. Met beatbox en fluittonen wordt vervolgens een indrukwekkend en swingend Blow the Whistle on 'em uitgevoerd, met opnieuw nog een opzwepend hiphop nummer er achter aan.
En dan is het tijd voor het slotakkoord: Sorry. Het mooiste verhaal ooit geschreven zonder woorden, louter klanken. Jaren moederziel alleen op een zolderkamer muziek componeren in de verwarring over zijn jeugd, tol van muziekbestaan en drugs, en als diepste pijn een verloren relatie. Alles komt samen in dat laatste nummer, alle emotie, alle tonen zijn raak. Vanaf de ingetogen start vertelt een verlegen jongen een verhaal met zijn bugel, langzaam met een opzwellend orkest en de laatste warme klanken van een gospelkoor. En toen was het stil bij die laatste noot, en het is raak! Zo raak dat je aan het einde tranen bij het vele publiek in de ogen ziet. Tranen van verwondering, van extase, van pure schoonheid en vakmanschap. Die paar tellen stilte maken plaats voor een minutenlang oorverdovend applaus. Dit is veruit het mooiste muziekproject ooit live uitgevoerd door Nederlandse artiesten.
Sorry, live at Lowlands
She blew like trumpets, live at Lowlands
Blow the whistle on 'em - Hermit Sessions tour, Oosterpoort Groningen
Kyteman's Hip Hop Orchestra, farewell concert Oosterpoort Groningen
Comments