Het was de revolutie in de jaren 90, festivalwaardige dance muziek. Nieuwe dance acts die voor dit draagvlak zorgden waren o.a. The Prodigy, Chemical Brothers, Moby, Massive Attack en Underworld. Toch stak er 1 act met kop en schouders bovenuit: Faithless!
Het brein achter Faithless, producer Rollo (Armstrong), had al een hele reeks van succesvolle dance hits op zijn naam staan met Felix, Kristine W, Livin' Joy en O.T. Quartet. Los van elkaar waren dit stevige jaren '90 hits met een handtekening van Rollo's sound. Er miste alleen iets, een zichtbare act en dat werd Faithless. Met de twee gezichten: Sister Bliss (toesteniste/DJ/songwriter) en frontman Maxi Jazz (rapper/zanger), heel soms aangevuld met gastzangeres zus Dido, vormde het geraamte van een complete band/act.
De eerste kennismaking met Faithless was met het nummer "Salva Mea". Op Radio 3FM aangekondigd als de Bohemian Rhapsody van de dance muziek (volgens mij door Gerard Ekdom). Een gewaagde stelling, maar mijn interesse was gewekt, want hoe kan een dansnummer nu zomaar een soort muzikaal drieluik zijn zoals het ingewikkelde Bohemian Rhapsody. Maar zowaar, het is inderdaad een knap staaltje elektronische muziek met intrigerende spanningsopbouw, mooie climaxen en een mysterieuze mannenstem (naar bleek dus Maxi Jazz). Het meest bezwerende was de droomachtige vrouwenstem (Dido) startende met de openingszin: How can I change the world if I can't even change myself?. De radio versie was voor de hitparades wat ingekort en werd een bescheiden hitje. Opvolger was een als thriller opgebouwd nummer met dito zwart/witte clip: Insomnia (I can't get no sleep). Opnieuw de spanning van de donkere stem van Maxi Jazz en het welbekende daarop volgende deuntje. Een anthem wat tot op de dag van vandaag opzweept tot feestende massa's. In 1997 wordt op Pinkpop met volle live band er bij duidelijk dat er een nieuw genre muziek is opgestaan op pop/rockfestivals, een live dance act voor het eerst serieus genomen door een alternatief kritisch rockpubliek. Ook het gehele album Reverence is een smaakvol album met niet alleen hitjes, ook luisterliedjes en mooie instrumentaaltjes zoals Drifting away.
Het is geen verrassing dat met nieuw materiaal Faithless de aandacht trekt. Single God is a dj wordt zelfs een volgend festival-anthem en een nummer 1 hit. Opnieuw is het bijbehorende album 8PM een mooie luisterplaat met als hoogtepunten Take the long way home en Hem of his garment (met opnieuw gastvocalen van de betoverende Dido). In 1999 worden we met vele vrienden opgeschrikt door de plotselinge ziekte en dood van Chiel. Er is 1 nummer waarvan we bij de selectie voor het afscheid in de kerk niet omheen kunnen. Voor even zal de serene rust worden afgesloten met een knaller en galmt de akoestiek van de kerk met Insomnia. Het kan, het is gepast, we leven ook voor zij die er niet meer zijn. Nog geen maand hierna moet en zal ik dan zelf ook Faithless live zien, juist hierom. Ik ervaar op Rock Werchter hoe goed de band live tot zijn recht komt en wat een charisma Maxi Jazz heeft, deinende massa's tot gevolg.
En ja hoor, ook met het derde album, Outrospective is het weer raak. Alsof het geen moeite kost volgt er nog gewoon een derde festival-anthem: We come 1, en weer een dikke hit. Opnieuw is er met de balans van dit album niks mis. Single-hitjes Muhammed Ali en Tarantula, Dido komt nog een keer voorbij in One step too far, en er is nog een prachtballad Crazy English Summer. Het festival waar ik dit jaar Faithless mag bewonderen is dit maal voor eerst in Denemarken, het Roskilde festival, met opnieuw een kolkende massa.
Aan de productie kwaliteiten van Rollo valt niet veel te tornen met albums met wisselende muziekstijlen van dance tot licht mediterend soms. Je zou zeggen dat het nou drie succesalbums een keer minder moet worden, maar voor mijn gevoel komt het vierde album No roots nog over de drie eerste heen. Misschien niet zozeer door grote hits, maar juist doordat het aanvult als een conceptalbum dat weg luistert van begin tot eind. Heerlijke nummers als I want more, No roots, Miss you less see you more en de spannende finale What about love/In the end.
Waar studio bedachte hitjes snel vervelen, weet Faithless er live met extra instrumenten altijd iets bovenop te doen. Je staat niet alleen naar een greatest hit show te kijken, maar ook is er ruimte voor wat meer gitaar en percussie. Het wordt allemaal goed ingepast en zorgt voor mooie nieuwe versies van al bestaande nummers. Alles perfect vastgelegd in de concertvideo Live at Alexandra palace, met als pareltje de mooiste uitvoering van Drifting away. Hier lijkt toch eigenlijk wel het hoogtepunt van Faithless te liggen want volgende albums To all new arrivals en The dance begin wat flets te worden. Dan volgt er ook echt een (tijdelijk) einde in 2011.
In 2015 is er dan alsnog een terugkeer als Faithless 2.0. Een tour volgt en nog een mooi optreden op Strijp S in Eindhoven. Het is eigenlijk meer een korte live comeback als volledige bandact. Daarna vervalt het meer in een aantal optredens op festivals als solo project Maxi Jazz / Sister Bliss met alleen synths/DJ vertolkingen. Een stilte valt en in 2020 verschijnt toch nog weer een album, echter wel zonder Maxi Jazz. Het doet nagenoeg ook niet veel meer. Anno 2022 valt er toch een spreekwoordelijk doek als 24 december het nieuws volgt dat Maxi Jazz op 65-jarige leeftijd na een kort ziekbed is overleden. Einde van een legende, eeuwig in muzikale herinneringen door het leven.
De playlist met favoriete nummers en paar pre-Faithless nummers van Rollo: https://open.spotify.com/playlist/5xfaMFONF1XUyZ5ffEUYia?si=b3d3cc6112ef49dc
Comments