Als er twee bands zijn geweest in de vroege jaren 80 waar ik bijzonder van gecharmeerd was dan waren het zeker Depeche Mode en Duran Duran. Bands die vooral gezien werden als oppervlakkige popbands en later hitmachines. Vele jaren later is hun muzikale geloofwaardigheid toch door velen met terugwerkende kracht geroemd.
Duran Duran trok in 1981 de aandacht met een voor die tijd controversiële soft erotische videoclip van Girls on film, de verlengde versie die alleen na 23.oou mocht worden uitgezonden. Een pittig/catchy gitaarnummer met wat spacy synthesizer geluiden. Een sound die altijd het midden gehouden heeft tussen pop en flarden symfonische rock, gestoken in een glamoreus jasje qua styling en outfits. Later zou deze vorm van new wave, voorzien van goed ogende artiesten en stijlvolle videoclips, te boek gaan als de stroming New Romantic. In de Nederlandse hitlijsten waren de single's van eerste albums Duran Duran en Rio weinig succesvol. Girls on film en Hungry like the wolf behaalden alleen de tipparade, terwijl Planet Earth, Careless memories, My own way en Rio niet eens genoteerd werden. Dit in tegenstelling tot Engeland waar de band al een enorme hype was.
In 1983 kwam daar verandering in toen Is there something I should know en Union of the snake bescheiden hitjes werden in de Top 40. Om nog geen jaar later de nieuwe idolen te worden met hits als New moon on Monday, nummer 1 hit The Reflex en The wild boys. Er verscheen een prachtige live registratie met een mooie dwarsdoorsnede van hun eerste drie albums onder de naam Arena. Hierin ook mooie albumtracks als The seventh stranger en The Chauffeur. Het jaar 1984 zou de band geen windeieren leggen want ze stonden ineens centraal in Band aid's Do they know its Christmas, en werden een van hoofdacts op het legendarische Live Aid in 1985. Naar aanleiding daarvan werd het eerder geflopte Save a prayer opnieuw uitgebracht en nu wel een bescheiden hit. Tevens werd de band uitgenodigd de titeltrack te schrijven voor de James Bond film A view to a kill. de grootste eer die een band kan krijgen. Opnieuw scoorde de band daarmee een wereldwijde hit. In alle productiviteit verschenen nog in hetzelfde jaar twee zijprojecten van de bandleden. De ene helft van de band zou met het rock project The Power Station een album uitbrengen met leden van Chic en Robert Palmer. Daarvan is Some like it hot de welbekende hit. De andere helft van de band zou onder de naam Arcadia het album So red the rose uitbrengen met medewerking van o.a. Grace Jones en Sting. Van dit album dat meer electronisch getint was werd Election day de grootste hit.
Onder grote druk van de plotselinge successen verscheen eind 1986 het album Notorious, met als laatste top 10 hit Notorious. In de periode 1987-1992 werd het succes snel minder, Skin trade en I don't want your live behaalde amper de top 20 en de rest van de single's flopte nagenoeg. In 1993 was er nog even een comeback met de classic Ordinary world en de niet onverdienstelijke opvolger Come undone waarna in Nederland de verdere hits zijn uitgebleven. En hoewel in de luwte is de band na 40 jaar onafgebroken nog steeds actief en een geliefde band voor het live circuit.
De Spotify lijst - Duran Duran - best of...: https://open.spotify.com/playlist/5GozTgGC7UsuBUuhZZ5Moa
Spotify: Duran Duran - Arena - Live in Oackland 1984: https://open.spotify.com/album/2KAC3bWcF023kRkPUD4X1D?si=q1JR0VXSRKaWIK2SxcJwDw
コメント